• Wanneer plezier de maat is voor kwaliteit dan heeft Phoenix C vandaag een perfecte dag achter de rug. Welke Zee dan vraagt u nu!?  Nou, Phoenix C4, Phoenix C3, Phoenix C2 en natuurlijk Phoenix C1.

    Vandaag vier kampioenswedstrijden die resulteerde in vier kampioenen, vier leuke wedstrijden, allemaal spannend omdat het echt ergens om ging.

    De C2 mocht de spits afbijten om vanmorgen 09.15, erg vroeg en toch al warm.  Al vanaf het begin lieten de spelers weten dat ze taart wilde en een medaille!. De uitbal werd vakkundig direct onderschept, “we verdedigen toch op ballijnen” dacht Fabiën, “dan maar meteen vanaf de eerste tel!”  De pass naar onze aanval en al snel de 0-1. Ook de 2e uitbal  kwam weer via Fabiën bij de aanval terecht. ( de opa en oma van Fabiën zaten voor het eerst sinds lang  op de tribune met hoge verwachtingen) 0-2.

    Phoenix C2 liet zich daarna nog 48 minuten van zijn beste kant zien en wist de tegenstander vast te zetten en liet met mooie aanvallen zien dat ze van alles hebben geleerd dit jaar! Met twee geblesseerde aan de kant werd er weer een beroep gedaan op enkele invallers die meteen goed meedraaide!  Een prima uitgespeelde wedstrijd waar de spelers een groot compliment verdienen, ze bleven korfballen tot op de laatste minuut als een ware kampioen. Aan het einde werd de druk even opgevoerd, wie gaat het 20e doelpunt scoren, vele kandidaten diende zich aan en even dachten we dat invaller Nikkie de eer kreeg maar het werd toch Fabiën die van grote afstand de bal erin gooide en daarbij keek alsof dat heel gewoon was! 

    Na de felicitaties van de voorzitter terug naar de kantine voor de taart, een heerlijke slagroomtaart met de teamfoto erop!  Iemand bij de CKZ had er vooraf al alle vertrouwen in dat wij kampioen werden!

    Na een kort feestje werd er alweer aan de spelers getrokken, de C4 had ook al gespeeld en was ook al kampioen maar de C3 en als laatste de C1 moesten nog, bij beide was winst noodzakelijk en er was toch echt inval nodig, nou weet de C2 als geen ander dat invallen soms moet, we waren er ook vaak van afhankelijk, dus iedereen stond te dringen, we wilde allemaal wel. Klasse!

    De C3 maakte het nog even spannend tegen een goede tegenstander door gelijk op te blijven  gaan gedurende de eerste helft maar daarna ook korte metten te maken en duidelijk te winnen, ook hier weer taart en allemaal blije trotse spelers!

    De resultaten tot op dat moment legde de druk bij de C1, drie kampioenen, worden dat er vier. De druk lag vooral bij de coaches die druk heen en weer bleven drentelen terwijl de spelers al dachten, inpakken en taart eten!.

    De tegenstander dacht er echter anders over en bleef weerstand bieden, een goede ploeg die best kansen wist te creëren en bleef korfballen, de C1 mocht dus ook even aan het werk en deed dat prima, met goed samenspel en soms even de individuele uitschieter werden er mooie doelpunten gemaakt en vooral vaker dan de tegenstander!

    Aan de kant werd er meegeleefd met spelers die al meerdere wedstrijden achter de rug hadden, die moesten wel moe zijn, in het veld was daar weinig van te merken, als je plezier hebt gaat alles makkelijker!

    Einde van het verhaal is dat ook de C1 taart mocht gaan eten en we met recht van een geslaagde en plezierige dag kunnen spreken waarbij voor een ieder de vraag blijft hadden we plezier omdat we wonnen of wonnen we omdat we plezier hadden met elkaar!

    Aan het einde van een mooi seizoen weet ik het antwoord voor mijzelf al. Ik heb vier C teams aan de hand van hun trainers zien groeien, plezier zien maken en teams zien worden. Er waren uiteraard momenten dat het niet lekker liep en zowel spelers als trainers er even geen plezier in hadden! Dat hoort bij het proces van groeien en gegroeid is de C1234

    Let op Phoenix, hier loopt een gouden generatie!