• Afgelopen zaterdag werden we kampioen zonder echte inspanning en zonder feestje, (en zonder verslag) we waren niet compleet! De taart smaakte de aanwezigen wel prima, deze werd heel kundig in grote stukken gesneden en opgepeuzeld door een klein gezelschap. Het was nog niet echt zo incompleet!

    Vandaag reizen we af naar het team dat ons graag van het kampioenschap af had gehouden, Dunas C1, een team dat groeit en steeds beter gaat spelen.
    We hebben onszelf dus de opdracht gegeven te spelen als een kampioen en er geen twijfel over te laten bestaan dat we terecht bovenaan staan! We willen alsnog ons feestje hebben, in het veld en daarna in de kantine!
    We starten de wedstrijd redelijk ontspannen, uiteraard is er de nuttige wedstrijdspanning, deze is echter niet groter dan normaal. In verband met de blessure van Beau een iets andere opstelling dan gebruikelijk en een aantal heren in de stand voorzichtig door wat kleine ongemakken en pijntjes. In het begin van de wedstrijd gaat het weer even gelijk op en wordt er om en om gescoord. Halverwege de 1e helft neemt Phoenix de leiding met een serie mooie doelpunten en slaan we het gat dat niet meer in gevaar komt! Ons spel is duidelijk beter dan dat van Dunas, individueel en als team zijn we sterker. Er wordt met de nodige druk gespeeld, steeds weer is er wel een Phoenix speler die echt lastig is voor de tegenstander. Dit lokt wat reacties uit vanaf de tribune die deze wedstrijd vakkundig worden genegeerd door de spelers. (we hebben geleerd en zijn ook mentaal aardig gegroeid) Het antwoord, mooie doelpunten maken!
    In de pauze een ontspannen sfeer, even kletsen langs de kant van het veld en al vrolijk commentaar op de komende overwinning. We zijn niet overmoedig, hoogmoedig of arrogant maar weten dat we de sterkere zijn en laten dit ook zien. Op de tribune worden de slingers al opgehangen! Ook ons publiek is al overtuigd.

    De tweede helft is er soms wat ongemak over de beslissingen van de vriendelijke jongeman die ons fluit en daarin wordt bijgestaan door het publiek die hem aanwijzingen geeft! Geeft niet! Ook dit kunnen we accepteren. In het veld blijven we duidelijk de betere ploeg, ook als we even minder scherp spelen en er wat ballen de verkeerde kant opgaan. De verdediging is sterk als altijd en weet de bal steeds weer vlot te onderscheppen waarna de aanval rustig blijft, lang aanvalt en met zichtbaar plezier nog een paar leuke doelpunten maakt!

    Dit seizoen zijn we gegroeid in ons spel, vooral verdedigend zijn we steeds weer zo sterk dat alle tegenstanders vast worden gezet en niet in hun spel kunnen komen. We hebben heus goede tegenstanders gehad, ze hadden echter steeds geen ruimte om dit te laten zien. We hebben ”slechts” 46 tegendoelpunten gehad in 12 wedstrijden en er 169 gescoord! Ons saldo van + 123 is 90 punten hoger dan dat van de nummer 2!! (Dunas +33) terwijl de verrassende nummer 3 Twist C1 al een doelsaldo heeft van -26! Ook aanvallend dus een prima resultaat! Gemiddeld gewonnen met 14 – 4 en 0 maal verloren!

    Deze wedstrijd was ons afscheid van de breedtesport na vier kampioenschappen op rij! Een waardig afscheid waarin we hebben laten waarom we naar de wedstrijdsport gaan. Een afscheid dat we daarna vierde met wederom een taart, dit keer voor iedereen en de uiteraard zeer verdiende medaille! En daarna nog een gezellige, spontane feestelijke avond met het gehele team (terwijl de coach uitgeteld thuis op de bank lag!)

    Dit keer een extra medaille, voor het publiek, een groep trotse ouders die steeds weer bijdraagt aan de sfeer, ons altijd vergezelt in grote aantallen en ons onvoorwaardelijk steunt!